ဘုရားသခင္ႏွင့္အိုင္းစတိုင္း

တကၠသိုလ္ပါေမာကၡႀကီးက ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေအာက္ပါေမးခြန္းျဖင့္ စိန္ေခၚလိုက္သည္။

``ဘုရားသခင္က ျဖစ္တည္သမွ်အရာရာကို ဖန္ဆင္းခဲ့တာလား´´

ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ျပန္ေျဖ၏။``ဟုတ္ကဲ့ဖန္ဆင္းခဲ့ပါတယ္´´ ``ဘုရားသခင္က အရာရာကိုဖန္ဆင္းခဲ့တယ္ေပါ့´´ဟု ပါေမာကၡက ေမးလိုက္၏။

`ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ´ဟု ေက်ာင္းသားက ျပန္ေျပာသည္။

`တကယ္လို႔ ဘုရားသခင္က အရာရာကိုဖန္ဆင္းခဲ့တယ္ဆိုရင္ မေကာင္းမႈက တည္ရွိေနေတာ့ သူဟာ မေကာင္းမႈကိုလည္း ဖန္ဆင္းခဲ့တာေပါ့။ ငါတို႔လုပ္ရပ္ေတြဟာ ငါတို႔ ဘယ္သူဆိုတာကို သတ္မွတ္တယ္ ဆိုတဲ့ စည္းမ်ဥ္းအတိုင္းဆိုင္ ဘုရားသခင္ဟာ လည္း မေကာင္းမႈျဖစ္သြားၿပီေပါ့´ဟု ပါေမာကၡႀကီးက ေျဖလိုက္သည္။ ေက်ာင္းသားမွာ ဤသို႔ေသာ အေျဖမ်ိဳး၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားေလ၏။ ပါေမာကၡႀကီး မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေက်နပ္သြားၿပီး ခရစ္ယာန္သက္၀င္ယံုၾကည္မႈမွာ ဒ႑ာရီတစ္ခုသာ ျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ႀကိမ္မက သက္ေသျပလိုက္ၿပီဟု ေက်ာင္းသားမ်ားကို ႂကြား၀ါလိုက္ ပါသည္။

အျခားေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က လက္ကိုေႁမွာက္ျပ၍ `ကၽြန္ေတာ္ေမးခြန္း တစ္ခု ေမးလို႕ရမလား။ ပါေမာကၡႀကီးခင္ဗ်ား´ဟု ေျပာလိုက္သည္။

`ရတာေပါ့´ဟု ပါေမာကၡႀကီးက ျပန္ေျပာ၏။

ေက်ာင္းသားက မတ္တပ္ရပ္၍ `ပါေမာကၡႀကီးခင္ဗ်ာ -အေအးဓာတ္ဟာ တကယ္ရွိပါသလား´ဟု ေမးလိုက္သည္။

`ေမးခြန္းက ဘယ္လိုေမးခြန္းမ်ိဳးလဲ။ အေအးဓာတ္ဟာ တကယ္တည္ရွိတာ ေပါ့ကြ။ မင္း အေအးဓာတ္ကို မခံရဖူးလို႔လား´

ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ထိုသူငယ္၏ေမးခြန္းအေပၚ ႀကိတ္၍ ရယ္ သြမ္းေသြးၾကသည္။

လူငယ္ကျပန္ေျပာပါသည္။ `တကယ္ေတာ့ အေအးဓာတ္ဟာ မတည္ရွိပါဘူး ခင္ဗ်ာ။ ႐ူပေဗဒနိယာမအရဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေအးတယ္လို႕ယူဆတာဟာ တကယ္က အပူဓာတ္ကင္းမဲ့ေနတာပါ။ ခႏၶာကိုယ္တိုင္း အရာ၀တၳဳတိုင္းမွာ စြမ္းအင္ရွိေနတာ၊ စြမ္း အင္အသြင္ကူးေျပာင္းတာကို အလြယ္တကူခ်ဥ္းကပ္ေလ့လာၾကည့္လို႔ရပါတယ္။ အပူ ဓာတ္ဟာ ခႏၶာကိုယ္ ဒါမွမဟုတ္ ႐ုပ္၀တၳဳကို စြမ္းအင္ရွိေစ၊ စြမ္းအင္အသြင္ကူးေျပာင္းေစ ပါတယ္။ အႄကြင္းမဲ့သုည(-460 ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္) ဆိုတာ အပူဓာတ္လံုး၀ကင္းမဲ့ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအပူခ်ိန္မွာ ႐ုပ္၀တၳဳအားလံုးဟာ လႈပ္ရွားႏိုင္တဲ့ သတၱိကင္းမဲ့သြားၿပီး မတံု႔ျပန္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အေအးဓာတ္ဆိုတာ တကယ္မတည္ရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အပူဓာတ္လံုး၀ကင္းမဲ့သလို ခံစားရတာကို ေဖာ္ျပဖို႔သာ ဒီစကားလံုးကို ဖန္တီးလိုက္တာ ပါ´

ေက်ာင္းသာကဆက္ေျပာ၏။ `ပါေမာကၡႀကီးခင္ဗ်ား၊ အေမွာင္ဆိုတာေကာ တကယ္ရွိရဲ႕လား´

ပါေမာကၡႀကီးကတုံ႔ျပန္လိုက္၏။ `တကယ္ရွိတာေပါ့ကြ´

ေက်ာင္းသားက ျပန္ေျပာပါသည္။ `ဒီတခါလည္း ဆရာမွားျပန္ၿပီ။ အေမွာင္ ဟာလည္း တကယ္မတည္ရွိပါဘူး။ အေမွာင္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အလင္းေရာင္ကင္းမဲ့ တာပါပဲ။ အလင္းေရာင္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေလ့လာႏိုင္တယ္။ အေမွာင္ကိုေလ့လာလို႔မရပါ ဘူး။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ နယူတန္ရဲ႕ သံုးေျမႇာင့္ဖန္တံုးကို အသံုးျပဳၿပီး အျဖဴ ေရာင္အလင္းတန္းကေန အေရာင္မ်ိဳးစံုျဖာထြက္ေအာင္လုပ္ၿပီး အေရာင္တစ္ခုခ်င္းစီရဲ႕ လိႈင္းအလ်ားအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။ အေမွာင္ကို တိုင္းတာလို႔မရႏိုင္ပါဘူး။ အလင္းရဲ႕ ေရာင္ျခည္တန္းတစ္ခုတည္းက အေမွာင္ေလာကႀကီးကို ၿဖိဳခြင္းၿပီး အလင္းေပးႏိုင္ပါတယ္။ ေနရာတစ္ခုဟာ ဘယ္ေလာက္ေမွာင္တယ္ ဆိုတာ ဘယ္လို သိႏိုင္သလဲ၊ ရွိ ေနတဲ့ အလင္းပမာဏနဲ႔ တိုင္းတာတယ္မဟုတ္လား။ အေမွာင္ဆိုတာ လက္ရွိ အလင္း ကင္းမဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေနတာကိုေဖၚျပဖို႔ လူကအသံုးျပဳတဲ့ ေ၀ါဟာရတစ္ခုပါပဲ။´

ေနာက္ဆံုး ထိုလူငယ္က ပါေမာကၡႀကီးကို ေမးခြန္းထုတ္ေလသည္။ `မေကာင္းမႈဆိုတာေကာ တကယ္ရွိပါသလားခင္ဗ်ား`

ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနေသာ ပါေမာကၡႀကီးက တုံ႔ျပန္လိုက္သည္။ `ရွိတာေပါ့ကြ ငါေျပာၿပီးသားပဲ။ ငါတို႔ေန႔တိုင္း ဒါကိုျမင္ေနရတယ္ေလ၊ လူက လူအေပၚ လူမဆန္စြာျပဳမူ တဲ့အေၾကာင္း ေန႔စဥ္ဥပမာထဲမွာရွိေနတာပဲ။ ကမၻာႀကီးက ေနရာအႏွံ႔မွာ ရာဇ၀တ္မႈ၊ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ အမ်ားႀကီးထဲမွာလည္း ရွိေနတာပဲ။ အဲဒီသရုပ္သကန္ေတြဟာ မေကာင္းမႈကလြဲလို႕ ဘာမွမဟုတ္ဘူးေလ´။

ဒါကို ေက်ာင္းသားကတံု႔ျပန္လိုက္၏။ `မေကာင္းမႈဆိုတာလည္း တကယ္ ေတာ့မရွိပါဘူးခင္ဗ်။ အနည္းဆံုး သူ႔ဘာသာသူ ရွိေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ မေကာင္းမႈ ဆိုတာ ဘုရားသခင္ကင္းမဲ့ေနတာပါ။ ဒါက အေမွာင္နဲ႔အေအးဓာတ္လိုပါပဲ။ ဘုရားသခင္ ကင္းမဲ့ေနတာကို ေဖၚျပဖို႔ လူကဖန္တီးလိုက္တဲ့ စကားလံုးတစ္လံုးပါ။ ဘုရားသခင္က မေကာင္းမႈကို မဖန္ဆင္းခဲ့ပါဘူး၊ မေကာင္းမႈဆိုတာ အလင္းေရာင္နဲ႔ အပူဓာတ္တို႔ တည္ ရွိသလို တည္ရွိေနတဲ့ သက္၀င္ယံုၾကည္မႈ၊ ဒါမွမဟုတ္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ မတူပါဘူး။ မေကာင္းမႈဆိုတာ လူ႔ႏွလံုးသားထဲမွာ လတ္တေလာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ကင္းမဲ့ေနခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ရလာဒ္ပါ။ အပူဓာတ္ကင္းမဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေအးဓာတ္ ဒါမွမဟုတ္ အလင္းကင္းမဲ့တဲ့အခ်ိန္မ်ာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေမွာင္လိုပါပဲ´။

ပါေမာကၡႀကီးမွာ ခံုေပၚတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။
ထိုလူငယ္၏အမည္ကား `အဲလ္ဘတ္အိုင္းစတိုင္း´ျဖစ္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ၂၀၀၈ စက္တင္ဘာလထုတ္ Global English မဂၢဇင္းတြင္ပါရွိေသာ ဆရာ ေက်ာ္ျမင့္(ေျမာင္းျမ)၏ ေဆာင္းပါးကို ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပပါသည္။